VOLTAMOS Ó MUNDO REAL: PRIMEIRO ROSCO.

Este fin de semana presentábase ben. Despois dun primeiro día memorable, no que puidemos pescar un gran coto dun gran río (logo de que nos tocara un moi bo número no sorteo), tocaba agora probar sorte nos nosos ríos máis frecuentados nas últimas campañas. A climatoloxía a priori era favorable, aire do sur e nubes para o sábado pola mañá, e auga o resto, con temperaturas bastante boas.

SÁBADO

A carallada do venres noite tivo bastante culpa, o caso é que quedei durmido e non acudín á cita acordada cos compañeiros, e non cheguei ó río ata as 10:00. Pesquei tres horas, a cucharilla, e collín dúas troitas de 23 cm, e outras dúas picadas de troitas algo menores. Pensei bueno… non está nada mal! para chegar tarde e estar de resaca… non me merecía máis ca iso.

Unha das dúas que chegaron ás miña mans...

Bonitos sitios que non quixeron dar ningunha pintona...



Pensei: seguro que estes pillaron una boa troitada, tendo en conta que pescaron dúas horas máis ca min, e que pescan bastante mellor ca min… troitada seguro!

Logo de que me adiantase outro cucharilleiro, e como se achegaba a hora de comer, din a volta e fun baixando pola beira facendo algún lance que outro, ata que atopei a estes dous fenómenos…

Pois resulta que entre os dous non colleran máis que tres en toda a mañá, unha delas bonita iso sí, pero o resultado final do día foi bastante decepcionante. Ademáis, a práctica ausencia de pescadores no río (o primeiro sábado da tempada!!!) non é bo sinal, se houbera moitas troitas sería outro cantar…

Fomos comer un chuletón e ahí empezou o diluvio que se prolongaría durante horas, así que decidimos ir pra casa e quedar para o día seguinte.

DOMINGO

O domingo quedei ben cedo con A-Moscón, e fomos a un río cabrón, coa esperanza de que estivera turbio e un pouco crecido, pois nesas condicións un día tiven a sorte de facer unha boa pescata alí (con lavanco incluído). Cando chegamos baixamos rápidamente a mirar, a pesar de que aínda había moita oscuridade… estaba PERFECTO, e o día estaba ben tamén, hoxe podía ser un gran día e a emoción invadíame, hai que mallar que hoxe tenas que dar!

Mallamos toda a mañá e nin picada, ROSCO TOTAL, que río máis fillo de puta, non lle volvo máis!!! Tódolos anos digo o mesmo cando pesco este río, pero o desta vez doeume especialmente, porque ese día parecía que estaba todo perfecto e… rosco. Ademáis, moi poucos pescadores. No tramo que pescamos vimos a dous cucharilleiros (rosco os dous) e un miñoqueiro (rosco tamén). Non sei se o cormorán que vimos sair da auga collería algo, pero coa cana non se colleu nada, que saibamos…

Pescador de salmón a cebo, con gancheiro subindo a unha póla para avista-los salmós, jajaa



Así que fixemos o primeiro rosco, que nos pon no noso sitio despois dun arranque atípico. Agora está claro, aquelo foi un espexismo, a realidade é ben diferente, por desgracia…

EMPEZAMOS BEN

Por fin chegou o primeiro día de pesca. Este ano non quería empeza-la tempada cun rosco, así que fixen todo como había que facelo:

O día anterior preparei  todo, a última hora e arrastro: pillei a cana de ballesta tal cual a tiña montada desde finais da tempada anterior, un par de voltas ó carrete para comprobar que segue funcionando (milagrosamente), comprobo que o sedal está medio podre e pra o coche. Pillo o vadeador e as botas, e doume conta  de que unha das suelas de fieltro está medio colgando, así que soluciono o problema cun pouco loctite e andando. ¿Qué me falta? Ostiá o chaleco!!!!!! Pillo o chaleco, métolle un lote de rapalas (entre 15 e 25), a caixa das cucharillas tal cual a tiña para os reos,  unhas poucas cucharillas máis por se acaso, a licencia, os permisos, e una bobina de sedal sen estrear pero comprada o ano/s anterior/es (detalle importante). E de todo esto ó final usar só dúas cucharillas, bueno tres que unha engancheina e perdina… Ala, todo para o maletero e carretera.

Día seguinte. Cando soa o despertador eu xa estou desperto. É 20 de marzo, primeiro día de pesca, e esa noite nunca foi de durmir moito…

Arranco a reunirme co resto da cuadrilla, somos catro en total e temos que poñer rumbo ó río canto antes. Como é habitual todo dios chega tarde menos eu, e cando chegamos ó río xa case non había onde deixa-lo coche, cambiámonos con calma e empezamos a pescar a iso das 7:45 creo. O día amanece nublado, con temperatura agradable desde primeira hora, o río co caudal perfecto para pescalo a cuchara, e as augas un pelín tomadas. PERFECTO.

Ó pouco de empezar, A-Moscón colle a primeira troita, pero non a colle a moscón senón a rapala. Suso e rooscoman mallan a rapala tamén e eu deixo posta a cucharilla. Ás 8:20 collo a primeira troita, e pouco despois outras dúas. Confirmado, era un día caralludo e había que disfrutalo. A iso das 10 empezou a petar o sol, e o ritmo de picadas baixou considerablemente, pero a base de mallar ben as posturas ían saíndo algunhas pintonas a alegrarnos a mañá.

A iso das 12:00 fixemos unha paradiña para picar algo,  A-Moscón fixo un lance sentado na herba e zas! clavou a que por entonces era a troita nº 20 do día, una cifra que o día anterior firmariamos sen dudalo. A anécdota da troita sentado fixo que nos animaramos a saca-los móviles para tirar unhas fotos:

Hoxe o día estaba saíndo bo, así que dímo-la volta e voltamos pescando cara o coche, era hora de enche-lo bandullo e coller forzas para intentar face-lo cupo pola tarde. E así foi, despois de comer voltamos para o río, e en pouco tempo todos completamos o cupo de oito troitas que tiña o coto. 4 de 4. Memorable.

Sen dúbida o noso mellor arranque troiteiro desde fai uns cantos anos, que nos permite soñar cunha gran tempada, polo menos ata que fagamos o primeiro rosco e volvamos á crúa realidade.

E xa sabedes, o sábado que ven todo dios co sedal podre do ano pasado, xa veredes como así pican a dolor.

Ah, por certo, ó final a suela de fieltro despegouse (lóxico fracaso da operación loctite) sen eu darme conta, e ó subirme a unha pedra esvarei e zoupei coa rodilla, coa correspondente molleira. Molleira parcial, pois o meu vadeador "transpirable" de 80 € respondeu perfectamente.
Ala, ata a próxima, que seguramente será nun río máis pequeno, e tamén máis capoteiro...