PRIMEIROS REOS

Coma sempre por estas datas, os reos comezan a remonta-los nosos ríos con certa regularidade, aínda que este ano a ausencia de chuvias está pasando factura, e os cauces non teñen esa “chamada” que incita ás grandes entradas de reos. Aínda así, a contagotas vai entrando algún que outro reo, e alí estamos nós para mallar a dolor…

Madrugón dos bos, ás 5:50 h a pe de río en Ribeiras do Sor, marea das gordas e pleamar a esa hora. Amarro o Sor classic, fago cinco ou seis lances e cambio a rapala, demasiada luz para o risco… coma case sempre. Ó pouco de empezar co rapala sinto un toque seco, de reo seguro, pero non enganchou. Corazón acelerado, e seguín mallando ben co rapala os primeiros pozos, pero o único que saiu foi un reo enano, duns 25 cm.

O día non pintaba nada ben, o río baixa case seco, como nun agosto dun ano normal, e as pedras do fondo están todas cubertas de limo. Cada vez que o señuelo roza una pedra queda sucio e non traballa, e así é desesperante pescar.

As pedras do Sor non son desta cor...



O escaso caudal case obriga a meter cucharilla pequena, pero iso incita demasiado ás pequenas troitiñas que abundan no Sor, e persoalmente prefiro ser máis selectivo.

¿Non tiña por aquí unha ranger do 0?





Logo de cinco horas mallando, sen máis recompensa que algunas troitas cativas, decidín dar volta e ir baixando cara o coche, facendo algún que outro lance polo camiño, pero bastante desanimado xa.

Nunha destas, nunha postura que acababa de pescar facía escasamente unha hora, un reo perseguiu o meu rapala countdown de 5 cm e atacouno violentamente, dando comezo unha pelexa na que se defendeu con bravura, saltando ata catro veces fóra da auga para tratar de desprenderse do triple que o tiña prendido. Finalmente acabou na sacadeira, e logo de comprobar que daba a talla (37 cm) foi pra o cesto.

Finalmente a sorte púxose do meu lado, non é nada frecuente pescar un reo nestas condicións, co río tan baixo e a pleno sol, así que xa podía dar a xornada por boa.

Neste precioso pozo outro reo de tamaño similar perseguiu o rapala, pero a dous metros da beira deu volta (supoño que se daría conta da miña presencia), que é o que soe pasar… Atención ó alcolito que medrou  na rocha da outra beira, una estampa curiosa que se pode ver en varios sitios deste río:

Pozo do Coutado

Aproveitando que enganchei na outra beira, crucei e saqueille esta foto á base do alcolito (Eucalyptus globulus), duns catro metros de altura, e o máis sorprendente, un pequeño carballo (Quercus robur) competindo co alcolito polo escaso sustrato, ¡manda carallo!

Medrando directamente da pedra



Os paseos polo Sor xa non son tan agradables como antes, nalgunhas zonas o camiño faise difícil, debido en parte á proliferación da Acacia melanoxylon, una auténtica plaga no río Sor desde fai uns cantos anos, e que vai a máis cada ano. Dentro de pouco non se vai poder nin andar, cómo se bota de menos ós anteriores gardarríos Rambo (agora no Xuvia) e Donato (xubilado), que se preocupaban de te-lo río practicable.

¿Onde está o camiño?

Unha cousa curiosa desta especie de acacias é que presenta dimorfismo foliar, ou sexa que ten follas de dous tipos diferentes:

Exemplar novo de Acacia melanoxylon, unha puta plaga

Despois deste rollo botánico imos ó que importa. Roscoman e A-Moscón chegaron a tempo para riscar un pouco á noitiña, e non nos foi mal de todo. A-Moscón e colleu un co rapala e eu collín outro co risco, comprobando así a efectividade do modelo “Sor classic”. Roscoman non colleu nada, porque el só pilla labancos, e deses non había ningún…

Pero diso non hai fotos, porque a esa hora non hai tempo que perder, e ademais co flash pódese espantar todo.

Resumindo: tivemos bastante sorte, hai poucos reos, río baixo e feo para pescar… pero aínda así ímoslle mallar duro nos próximos días, eche o que ten esta enfermidade...

O primeiro de A-Moscón

Moita sorte a tódolos “enfermos” que o intentedes próximamente, e se tedes ocasión e os gardas volo permiten, guiade as capturas e así entretémonos coas estadísticas.